2 kwietnia- Światowy Dzień Świadomości Autyzmu

Autyzm jest zaburzeniem o charakterze neurologicznym, dotyczącym mózgu i mającym najczęściej podłoże genetyczne. Pierwsze objawy tego schorzenia ujawniaja się już na etapie okresu dziecięgo i trwają tak naprawdę do końca życia. Nie do końca wiadomo co tak naprawdę powoduje autyzm, jednak za główne czynnik uważa się genetykę (okreslono dużą liczbę genów odpowiedzialną za autyzm) oraz środowisko. Badania przeprowadzone u autystycznych pacjentów wykazały pewne nieprawidłowości w kilku rejonach mózgu. Oprócz tego inne badania sugerują, że osoby z autyzmem mają zły poziom serotoniny i innych neuroprzekaźników w mózgu. To wszystko może sugerować, że zakłócenia w rozwoju mózgu u płodu na wczesnym etapie rozwoju oraz zaburzenia w genach, mogą wpływać na powstawanie choroby.
W typowych postaciach objawy autyzmu pojawiają się przed 3. rokiem życia. Pierwsze symptomy u dziecka obserwują zazwyczaj rodzice – w niektórych przypadkach już w wieku niemowlęcym. Martwi ich to, że dziecko jest za bardzo grzeczne, spokojne, nie wzdryga się na hałas, nie skupia wzroku na wchodzących osobach, a gdy weźmie się je na ręce – sztywnieje. Oprócz tego dziecko godzinami wpatruje się w jeden punkt, np. tykający zegar, nie gaworzy oraz nie rozwija mowy. Zdarza się również, że początkowo rozwój dziecka przebiega prawidłowo, a nietypowe zachowania pojawiają się niespodziewanie.

Dziecko z autyzmem:

- nie uczestnicy w zabawie z rówieśnikami,

-lubi samotność,

-bardzo rzadko się uśmiecha,

-bardziej interesuje się kontaktem z przedmiotami niż ludźmi,

-ma mimikę twarzy, która nie wyraża wielu emocji,

-zazwycza unika kontaktu wzrokowego z inną osobą,

-bywa nadpobudliwe i impulsywne,

-nie reaguje na swoje imię,

-często wpada w agresję bez wyraźnego powodu,

-prawie wcale nie mówi, a jeśli już to używa słów nie mających znaczenia,

-wprowadza przedmioty w jednostajny ruch obrotowy,